Çöp öğütme hikayesi

Bir çöp imha ünitesi (atık imha ünitesi, çöp öğütücü, garburatör vb. olarak da bilinir), bir mutfak lavabosunun altına lavabo gideri ile sifon arasına monte edilen, genellikle elektrikle çalışan bir cihazdır.İmha ünitesi, gıda atıklarını tesisattan geçebilecek kadar küçük (genellikle 2 mm'den (0,079 inç) çaptan küçük) parçalara ayırır.

Tarih

Çöp imha ünitesi, 1927'de Racine, Wisconsin'de çalışan bir mimar olan John W. Hammes tarafından icat edildi.1933'te patent başvurusunda bulundu ve 1935'te verdi. Şirketini kurdu, 1940'ta öğütücüsünü piyasaya sürdü.General Electric 1935'te Bertaraf olarak bilinen bir çöp imha birimini tanıttığı için Hammes'in iddiası tartışmalı.
1930'larda ve 1940'larda Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birçok şehirde, belediye kanalizasyon sisteminde, sisteme gıda atığının (çöp) atılmasını yasaklayan düzenlemeler vardı.John hatırı sayılır bir çaba harcadı ve birçok yöreyi bu yasakları kaldırmaya ikna etmede oldukça başarılı oldu.

Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birçok bölge, öğütücülerin kullanımını yasaklamıştır.Uzun yıllar boyunca, şehrin kanalizasyon sistemine zarar verme tehdidi nedeniyle New York'ta çöp öğütücüler yasa dışıydı.NYC Çevre Koruma Departmanı ile 21 aylık bir çalışmanın ardından, yasak 1997'de NYC İdari Kanununun 24-518.1 bölümünü değiştiren yerel yasa 1997/071 ile iptal edildi.

2008 yılında, Kuzey Karolina, Raleigh şehri, şehrin belediye kanalizasyon sistemini paylaşan uzak kasabalara da yayılan çöp öğütücülerin değiştirilmesi ve kurulmasına yönelik bir yasaklama girişiminde bulundu, ancak yasağı bir ay sonra iptal etti.

ABD'de Evlat Edinme

Birleşik Devletler'de, 2009 itibariyle evlerin yaklaşık %50'sinde bertaraf birimleri bulunurken, Birleşik Krallık'ta bu oran yalnızca %6 ve Kanada'da %3'tür.

İsveç'te bazı belediyeler, biyogaz üretimini artırmak için öğütücülerin kurulmasını teşvik etmektedir.

Gerekçe

Evsel atıkların %10 ila %20'si arasında değişen yemek artıkları, belediye atıklarının sorunlu bir bileşenidir ve dahili depolamadan başlayıp kamyonla toplamaya kadar her adımda halk sağlığı, sanitasyon ve çevre sorunları yaratır.Atıktan enerji tesislerinde yakılan yiyecek artıklarının yüksek su içeriği, ısınmalarının ve yanmalarının ürettiğinden daha fazla enerji tüketmesi anlamına gelir;çöplüklere gömülen yiyecek artıkları ayrışır ve iklim değişikliğine katkıda bulunan bir sera gazı olan metan gazı üretir.

Öğütücünün doğru kullanımının arkasındaki dayanak, gıda artıklarını etkili bir şekilde sıvı olarak kabul etmek (insan atığı gibi ortalama %70 su) ve yönetimi için mevcut altyapıyı (yeraltı kanalizasyonları ve atık su arıtma tesisleri) kullanmaktır.Modern atık su tesisleri, enerji üretimi için metanı da yakalayan gelişmiş tesislerle birlikte, organik katıları gübre ürünlerine (biyokatı olarak bilinir) dönüştürmekte etkilidir.